Hailing from Oxford, UK, is for once not a Britpop band!  Mixing traditional instruments and influences this band creates a debut that is as enchanting as any album by Calexico! If you are ready to go on a journey to explore Dustbowl blues, Wildman folk or simply Alt.country then this band might give you what you are looking for!

Leading track Black Dog, leaves no doubt! These guys have picked up the instruments of there forefathers : Spanish guitars, banjo, mandolin, bouzouki, glockenspiel, melodica and a handful of other more common instruments are backed up by a  three part vocal harmony to create a, intense sound of old time music!  Follow up track “Charanga classica” takes on a total different approach!  More folk orientated this somehow does remind me on the Waterboys at moments!  “On Dance the night away” the aforementioned Calexico influences are high up  and I have to say they do it with a flair!  The sound is remarkable good and production wise this track is complete! 6:06 PM is an instrumental that is best described as a Cinematic Soundscape while “Leave your light on” takes us back to singer-songwriter territory as does “I’ll be gone” “Just the wind” is another track that steals from the Calexico sound while closing down track “Nyc Blues” leaves a total different impression with the vocal harmonies and old time instruments, mixed in a kind of Alt.country ballad.
As an extra, you can hear a hidden track that takes us to total different regions! Old eastern European waltzes! Not bad for a hidden track and maybe a hint of what is to come?

In 2007 the Epstein was one of the five bands (out of 3000 plus entries) that won a slot at Glastonbury  festival through the festival's Emerging Talent Competition. One year later after doing lot’s of gigs, the band finally released their debut album the “Last of the Charanguistas”. A charismatic album with up’s and downs but one that leaves an overall idea of a band that is capable to create great tunes! A follow-up album will certainly make clear if these guys will live up the expectations they created on this album! 

Mr Blue Boogie

dutch by SMP

Ondanks het enthousiasme van de ons flankerende landen Duitsland en Groot-Brittannië is de naam The Epstein binnen de Lage Landen helaas nog geen gemeengoed. Voor een onafhankelijke opererende band doen ze het echter allerminst verkeerd, en de echte muziekliefhebber zal na beluistering van dit debuut Last of the Charanguistas ongetwijfeld zoiets hebben van: “Die komen er wel!”- het is tenminste wel het gevoel wat ik overgehouden heb.

Olly Willis en zijn collega’s zijn dan ook alweer de studio ingedoken voor de opvolger van dit zeer veelbelovend debuut. De muziek van The Epstein laat zich moeilijk definiëren, maar valt het best te omschrijven als een uitstekende mix van alternatieve folk, rock en “Americana”. Waarschijnlijk voeg ik deze laatste categorie slechts toe vanwege het gebruik van banjo en mandoline, maar er is duidelijk meer. The Epstein geeft namelijk sier aan deze stijlvormen, ze spelen er respectvol mee, zonder er afbreuk aan te doen. De muzikale omlijsting is uiterst verzorgd, en zondermeer rijk te noemen zonder te vervallen in overproductie. Het gehele geluid is lekker rauw en wordt geregeld opgefrist met een variatie aan summiere blazers en geraffineerde snaren.

Deze jonge Britse band bestrijkt een breed pallet, waarmee niet alleen liefhebbers van The Decemberists en Calexico aan hun trekken zullen komen. De echte kracht van de band zit hem in de kwalitatief knappe songs, die met zeer veel overtuiging en gevoel voor verhouding uitgevoerd worden. Ronduit spectaculair vind ik de song I’ll be gone, want iedere beluistering krijg ik onwillekeurig een associatie met de in 2001 overleden Amerikaanse singer songwriter Fred Neil. The Epstein is een band die zondermeer groter gaat worden, en doe jezelf daarom een plezier en bezoek ze in april van dit jaar, want dan zijn ze nog bereikbaar.